Marie-Anne blog 5: Ode aan mijn fysio
11 juli 2014
Marie-Anne: Hoeveel uur ik spendeerde met mijn fysio kan ik bij benadering niet zeggen. Er zijn tijden dat ik hem meer zie dan mijn echtgenoot.
Niet lullen, maar poetsen
De afgelopen jaren lag ik heel vaak aan de apparaten, kneedde hij mijn knieën en oefende ik tot ik geen pap meer kon zeggen. Mijn therapeut is een rasechte Amsterdammer maar opereert onder het Rotterdamse adagium: Niet lullen, maar poetsen! Voor (valse) sentimenten is geen plaats. Je kan knorrig binnen komen voor een oefensessie maar verwacht niet dat je minutenlang een klaagzang kan houden. Trainen, werken en doorgaan. Bij tijd en wijle een grap om je weer aan het lachen te krijgen, een lekker muziekje en als kers op de taart een heerlijk kopje koffie. Dat dan weer wel. Hij motiveert, denkt mee en is immer optimistisch. Vaak citeert hij zijn grote idool Johan Cruijff.
Senioren
De oververtegenwoordigde senioren in de oefenruimte worden door hem verbaal niet gespaard maar immer met respect behandeld. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. ‘Zo pannenkoek, is je vrouw ook weer even blij dat ze een uurtje van je af is’, klinkt het dan, om vervolgens met liefde voor het vak gemotiveerd aan de slag te gaan. Mijn fysio is flink aanwezig en zonder hem is de praktijkruimte erg leeg. Hij heeft een duidelijke mening en steekt die niet onder stoelen of banken. Hij zingt, doet oefeningen voor en vertelt graag hoe hij de wereld ziet. Maar hij kan ook luisteren. En dat moet zo nu en dan.
Match 14
En met al dit enthousiasme, deze drive en ervaring begint mijn fysio nu een eigen toko genaamd Match 14. Geïnspireerd op, U raadt het al, held Johan Cruijff. Vol passie stort hij zich op elk detail van deze zaak waar (top-)sporters en recreanten worden begeleid. Het logo, de ruimte en het businessplan. Alles moet tot in de puntjes geregeld zijn. Kleine en grote zaken zijn goed doordacht en nog maar eens doordacht. En het siert hem. Hij wil het beste voor zijn patiënten en iedereen mag het horen.
Zonder hem niet compleet
Onlangs hield ik in mijn tuin een bescheiden sushipartijtje voor mijn directe hulptroepen. Er kwamen 15 vrouwen en een man: mijn fysio. Hij kwam wat aarzelend binnen en had voor de zekerheid zijn zoontje meegenomen. Toch nog een beetje testosteron te midden van zoveel vrouwengeweld. En voor het eerst was hij stil. Maar wat was ik blij dat hij er was. Het feestje zou niet hetzelfde zijn zonder mijn fysio.
Wie is Marie-Anne?
Marie-Anne, 48 jaar is getrouwd en moeder van drie dochters. Ze heeft een serieus kraakbeenprobleem. Het is ooit begonnen na een ski-ongeluk, maar erfelijke factoren en factoren waar de medici nog steeds niet veel over weten spelen ook een rol. Om de week blog ze over haar (patchwork)gezin, de zorg in Nederland en haar knie, waaraan ze onlangs voor de negende keer is geopereerd.
