Leven met een geheim: 4 vrouwen vertellen

13 november 2022

Elf jaar lang verzweeg Brigitte dat ze werd mishandeld door haar partner. Isabel en haar partner hielden verborgen dat zwanger worden niet lukte. Ayla werkt aan haar coming out als naturist en Inge durfde in het streng gelovige milieu waarin ze opgroeide eerst niet te vertellen over haar vriendin. Deze vier vrouwen vertellen hun verhaal aan Santé.

Soms jarenlang verborgen ze hun geheim, maar uiteindelijk kozen ze voor openheid. En dat lucht op, ontdekten ze.

Mishandeld

Elf jaar lang verzweeg Brigitte (43) dat ze werd mishandeld door haar partner. Inmiddels is ze de angst en schaamte voorbij. “Op het vliegveld van Caïro belde ik mijn vader. ‘Pap, kun je me straks komen halen van Schiphol’, zei ik, ‘er is iets ergs gebeurd.’ Eenmaal in Nederland vertelde ik hem het verhaal. Dat ik al elf jaar werd mishandeld door mijn partner, dat het in het geboorteland van mijn ex uit de hand was gelopen en ik had moeten vluchten. Het was de eerste keer dat ik iemand vertelde wat er aan de hand was; al die jaren had ik het geheim gehouden. Zelfs mijn eigen familie wist dus van niets. Zwijgen deed ik vooral uit angst. Mijn ex was heel agressief en dreigde mijn dierbaren iets aan te doen als ik ermee naar buiten zou komen. Ik was ontzettend bang dat het daadwerkelijk mis zou gaan. Ook hoopte ik telkens weer dat de situatie zou veranderen en dat het me zou lukken om ons gezin bij elkaar te houden – we hebben samen een dochter. Dan kun je zeggen: wat stom, maar als je er eenmaal inzit, is het moeilijk om eruit te komen. De angst en de schaamte wonnen het. Omdat we samen een bedrijf hadden, had ik ook geen idee hoe ik het fi nancieel alleen moest redden. Inmiddels ben ik de angst en schaamte voorbij. Ik heb samen met mijn dochter een nieuw leven opgebouwd en mijn ex heeft vijf jaar voorwaardelijk gekregen. Hij valt me niet meer lastig. Ik merk dat het me goed doet om er nog veel over te praten. Ik geef voorlichting en zet me als vrijwilliger in voor de Stichting Zijweg, een organisatie voor slachtoffers van huiselijk geweld. Door mijn verhaal te vertellen, wil ik laten zien dat iedereen te maken kan krijgen met mishandeling. Niet alleen vrouwen onderaan de sociale ladder, maar ook hoogopgeleide vrouwen. Ik kom over als een sterke persoonlijkheid en mensen begrijpen vaak ook niet hoe het mij heeft kunnen overkomen.”

Als zwanger worden niet lukt

Dat zwanger worden niet vanzelf lukte, vonden Isabel (39) en haar man te intiem om met de buitenwereld te delen. Tot Isabel na een ICSI-behandeling in het ziekenhuis terechtkwam en ze kozen voor openheid. “Na een ICSI-behandeling belandde ik onverwachts in het ziekenhuis. Wat zeer zelden voorkomt, trof mij: ik reageerde zo heftig op de hormonen die ik moest inspuiten, dat ik een overstimulatie van mijn eierstokken kreeg. De situatie was levensbedreigend. Op dat moment móésten mijn man en ik de buitenwereld wel vertellen wat er aan de hand was. Dat zwanger worden bij ons niet spontaan lukte, vonden we in eerste instantie te intiem om met veel mensen te delen, maar nu konden we er niet omheen. Hoe moest mijn man anders de vrije dagen verantwoorden die hij wilde opnemen op zijn werk? Een ICSI-behandeling wordt over het algemeen gedaan als de kwaliteit van het sperma van de man niet goed is. Ik merkte dat ik dat er vaak bij vermeldde als ik het verhaal aan anderen vertelde; het raakt toch aan je ego, aan je drang om je te willen voortplanten. Mijn familie en enkele vrienden wisten het wel, maar op zijn werk sprak mijn man er bijvoorbeeld niet over. Toch was het voor ons een eyeopener om wél open te zijn. Een aantal collega’s van mijn man bleek bijvoorbeeld met hetzelfde probleem te kampen. Voor mijn man was het heel prettig om zijn gevoelens met hen te kunnen delen. Gedeelde smart is halve smart, zo werkt het echt. Na die ICSI-behandeling bleek ik zwanger te zijn en inmiddels hebben we een prachtige zoon van tweeënhalf. Ik vertel mensen nog vaak hoe hij ter wereld is gekomen; ik merk dat ze daardoor beter begrijpen waarom ik zo’n intense band met hem heb. Ik wil elk moment van hem kunnen genieten en breng zo veel mogelijk tijd met hem door. Dat ik nooit een tweede kindje zal krijgen, is ook iets waar ik heel open over ben. Het is fijn om je verdriet te kunnen delen.”

Naturist

Veel mensen weten van Ayla (22) niet dat ze naturiste is. Langzaamaan werkt ze aan haar ‘coming-out’. “Naturisme is een belangrijk onderdeel van mijn leven. Toch houd ik het voor de buitenwereld vaak verborgen. Mijn vriendinnen van mijn studie weten het bijvoorbeeld niet. Ik ben toch bang dat mensen er vreemd op reageren. Dat ze het niet begrijpen en naturisme associëren met seks, terwijl het daar voor mij niets mee te maken heeft. Als kind voelde ik me al vaak anders en ik denk dat de angst om er niet bij te horen, er nog diep inzit. Maar langzamerhand vind ik het wel tijd voor een ‘coming-out’. Naturisme hoort nu eenmaal bij mij. Mijn ouders zijn ook naturist en als kind kwam ik al geregeld bij de naturistenvereniging Zon & Leven. Zij hebben prachtige terreinen door heel Nederland, vaak in stille natuurgebieden. Zo heeft Zon & Leven een eigen eiland op de Loosdrechtse Plassen waar het echt geweldig is. Als naturist voel ik me heel hecht verbonden met de natuur. Als ik bloot loop, ervaar ik een intens gevoel van vrijheid. Doordat ik mijn lichaam niet verhul, vallen er grenzen weg. Ik maak me niet langer zorgen over oordelen van mezelf of anderen. Ik weet dat ik goed ben zoals ik ben en voel dat andere mensen dat ook vinden. Daardoor voel ik me opener. Ik merk ook dat ik me met andere naturisten snel verbonden voel. Veel van mijn beste vrienden zijn ook naturist. We staan op dezelfde manier in het leven: we proberen gezond en bewust te leven en open en eerlijk te zijn. Veel mensen in Nederland zijn naturist, maar vaak verzwijgen ze dat. Eigenlijk stom, want ik heb nog nooit ge merkt dat iemand er op werd afgerekend. Maar als ik een weekend heb gezeild op de Loosdrechtse Plassen, vertel ik zelf ook niet iedereen de waarheid; dan zeg ik bijvoorbeeld dat ik bij een natuurvereniging ben geweest. Het opbiechten aan mijn vriendje vond ik doodeng; uiteindelijk heb ik hem na lang aarzelen een brief geschreven. Het grappige is dat hij het geen enkel probleem vond.”

Lesbisch in een gelovig milieu

Toen Inge (23) verliefd werd op haar huidige vriendin, verzweeg ze dat in eerste instantie voor haar omgeving. Inge komt uit een gelovig milieu, waar homoseksualiteit nog een taboe is. “Rond mijn zeventiende merkte ik voor het eerst dat ik gevoelens had voor vrouwen. Maar vanwege mijn gelovige achtergrond stopte ik die weg. Ik sprak er met niemand over. Homoseksualiteit is een taboe in het gereformeerde milieu waar ik uit kom en ik wilde mensen niet kwetsen. Maar toen ik twee jaar geleden mijn huidige vriendin ontmoette, kon ik niet langer om mijn gevoelens heen. Ik was ontzettend verliefd en wilde met mijn vriendin samen zijn. Het was een grote innerlijke strijd. Ik wist dat mijn omgeving er veel moeite mee zou hebben: mijn gelovige vrienden, mijn familie. Ik heb zelfs geprobeerd om te breken met mijn vriendin, maar het gevoel was te sterk. Zij was voor mij gewoon de ware. Zes weken nadat ik haar ontmoette, besloot ik uit te komen voor mijn geaardheid en even later trok ik bij haar in. Mijn uit de kast komen heeft mijn leven behoorlijk veranderd. Ik merk bijvoorbeeld dat ik makkelijker omga met mensen die niet gelovig zijn omdat het voor hen geen probleem is dat ik lesbisch ben, terwijl ik vroeger veel vrienden had die ik kende via de kerk. Mijn familie vind het nog steeds moeilijk. Dat is lastig, maar we hebben gelukkig nog wel contact. Net als zij ben ik nog steeds gelovig, maar voor mij gaat homoseksualiteit wel samen met het geloof. Ik hoop dat het langzamerhand minder moeilijk voor hen zal worden. Soms denk ik: was ik maar niet lesbisch geweest. Ik denk ook dat veel gelovige meiden die lesbisch zijn uiteindelijk met een mannelijke partner verdergaan omdat ze de confrontatie met hun omgeving niet aandurven. Toch had ik voor mijn gevoel geen keus. Mijn vriendin is alles voor me. In juni gaan we trouwen en daar kijk ik erg naar uit.”

Tekst: Santé, beeld: GettyImages

Tip van de redactie

Philips HU4803/01 Luchtbevochtiger