Marie-Anne blog 11: Een nieuwe knie
3 april 2015
‘O, wat fijn! Je krijgt een nieuwe knie!’ Dit hoor ik steeds vaker van mensen die ik inlicht dat ik binnenkort een totale knieprothese krijg. Ik snap hun reactie wel. Na jaren kommer, kwel, operaties en complicaties klinkt het als licht aan het einde van de tunnel. Maar waarom voelt het dan niet zo?
Dubbel
Het voelt dubbel. Ik heb een hekel aan dat modewoord dat te pas en te onpas gebruikt word. Ambivalent klinkt dan veel sjieker. Hoe je het ook wendt of keert: het blijft een ingrijpende operatie met een lange revalidatie en een slagingspercentage van tachtig procent. Mijn jongste dochter zette het op een huilen toen ik haar vertelde van de ingreep. ‘Maar dan wordt jouw gezicht weer zo wit en lig je dagenlang in bed. Ik heb daar geen zihin in’, snikte ze hartstochtelijk. Nou, ik heb er ook geen zin in, dacht ik. Maar ik zei wat anders: ‘Maar hoe fijn is het als ik weer een keer mee kan naar de Efteling?’ Haar gezicht klaarde meteen op.
Te jong
Jarenlang kreeg ik te horen dat ik te jong was voor een ‘nieuwe knie’. En alhoewel dat voor vrouwen op een zekere leeftijd heerlijk klinkt – ben ik ook eens te jong voor iets- verfoeide ik die uitspraak. Hoezo te jong? Nu heb ik jonge kinderen die van alles met mij willen doen, nu heb ik een eigen bedrijfje en wil ik met mijn vriendinnen dansen in een gekke bui, laat op de avond. Als ik straks de gemiddelde leeftijd van een nieuwe knie-bezitter heb (72 jaar) is dat allemaal niet meer zo urgent. En ja, ik weet dat de prothese maar een keer vervangen kan worden. Als ik er vanuit ga dat ie 15 jaar meegaat (dus in totaal dertig jaar met twee protheses) dan ben ik 79 als zich eventueel een probleem aandient. Ik ga er voor het gemak vanuit dat er tegen die tijd alweer een nieuwe generatie protheses met bijpassende vernuftige operaties zijn bedacht. Toch? ‘Wie dan leeft wie dan zorgt’ is mijn motto. En nu is er geen keuze meer: lopen wordt steeds moeilijker en de knie-chirurg ziet (na dertien operaties) geen andere mogelijkheden.
Hinde
Met een beetje mazzel, fantasie en overdrijving huppel ik over een paar maanden als een jonge hinde door het leven. Geen zurige blogs meer maar louter verrukte verslagen van mooie dagjes uit en een vakantie zonder krukken. Even door de zure appel appel heen bijten. Zonder gebitsprothese en met mijn eigen tanden. Dat dan weer wel.
Wie is Marie-Anne?
Marie-Anne, 48 jaar is getrouwd en moeder van drie dochters. Ze heeft een serieus kraakbeenprobleem. Het is ooit begonnen na een ski-ongeluk, maar erfelijke factoren en factoren waar de medici nog steeds niet veel over weten spelen ook een rol. Om de week blogt ze over haar (patchwork)gezin, de zorg in Nederland, haar knie en andere dingen die haar bezighouden.