Marie-Anne Blog 7: Communicatie
19 september 2014
Communicatie is belangrijk. Communicatie is (bijna) alles. Het is ook mijn werk en ik hou ervan. Korte lijnen, duidelijkheid voor iedereen en transparantie. Communicatie in de zorg is soms van levensbelang en slechte communicatie kan veel leed veroorzaken.
Onderzoek bij de baby
Zelf heb ik daar, niet geheel en al tot mijn genoegen, meerdere keren wat duidelijke staaltjes van meegekregen. Toen ik beviel van mijn middelste dochter moest dit in het ziekenhuis gebeuren omdat zich een jaar daarvoor, losstaand van mijn knieproblemen, een chronische aandoening bij mij openbaarde. Geen ramp hoor, een kwestie van de goede dosering medicijnen en gewoon doorgaan. Ik kreeg wel een medische indicatie om mijn baby gelijk na de geboorte te laten onderzoeken op deze afwijking die erfelijk kan zijn. Hiervoor moest net na de bevalling bloed worden onttrokken aan de navelstreng, zo werd mij uitgelegd tijdens controles.
Oeps
Toen mijn kleine meisje na een lange bevalling eindelijk op mijn buik lag, verwonderde ik me over haar. Wat was ze klein en mooi! In alle emotie (ongehinderd door een flinke portie op hol geslagen hormonen) dacht ik echt niet aan mijn navelstreng. Helaas voor ons dacht niemand er aan en kwam de verpleging er te laat achter dat er geen bloed was gecontroleerd. Ik overhoorde een conversatie waarbij de vroedvrouw en de verpleegkundige elkaar de zwarte Piet toespeelden. Gevolg: drie dagen onverwacht ziekenhuisverblijf en uit de piepkleine hiel van mijn piepkleine dochtertje werd meerdere keren per dag met veel moeite bloed afgenomen. Geen lolletje.
Miscommunicatie
Een jaar later lag ik in hetzelfde streekziekenhuis voor mijn derde knieoperatie. Ik lag in het streekziekenhuis voor mijn derde knieoperatie. Ik bleef een nachtje logeren, zo spraken we af. Na de ingreep terug op zaal kreeg ik extra paracetamol, maar mijn knie deed wel verdomde pijn. Als ‘routinier’ begreep ik dat niet zo goed en de verpleging reageerde knorrig op mijn verzoek om meer pijnmedicatie. ‘Je hebt alleen maar een kijkoperatie gehad hoor, heb je een lage pijngrens of zo?’ ’s Nachts moest ik zelf maar naar de wc zien te komen en de volgende dag stond ik op eigen kracht voor de wasbak. De pijn was hevig en ik begon me steeds meer af te vragen wat daar de reden van was.
Chagrijn
Eerdere kijkoperaties waren aanzienlijk minder pijnlijk. De verpleging kon geen antwoord geven op mijn vragen en ik vroeg of ik de arts kon spreken. Die had ik immers nog helemaal niet gezien laat staan gesproken. ‘Nou, hij is erg druk. Dat wordt lastig.’ Ik hield vol, zou immers een uur later het ziekenhuis mogen verlaten, en na veel vijven en zessen verscheen de chagrijnige orthopedisch chirurg aan mijn bed. ‘Tsja, u heeft een microfracturering* gehad en dat kan wel pijn doen.’ Een wat? Nooit van gehoord! Nooit met mij doorgesproken. ‘U mag de knie de komende zes weken totaal niet belasten dus ik hoop dat u ‘t thuis goed geregeld heeft met uw jonge kinderen!’ Met open mond staarde ik de man aan, flabbergasted. Ik snapte niet wat er gebeurd was met mijn knie en niemand had mij ooit iets verteld over de komende zes weken. Ik had inmiddels mijn knie al wel belast omdat de verpleging kennelijk ook geen enkel idee had. Als ik niet op een gesprek met deze arts had gestaan, was ik naar huis vertrokken en had mijn knie belast met alle gevolgen van dien. Na dit voorval ben ik van ziekenhuis veranderd.
Verkeerde knie
Communicatie is alles. En dat ze laatst per ongeluk mijn rechterknie voor de operatie dreigden af te tekenen, ach, ik was nog wakker en schreeuwde heel hard: Nee, liiiinks!!!! Duidelijke communicatie met korte lijnen.
NOOT: Microfracturering wordt ook wel ‘icepicking genoemd. Het is een techniek waarbij met een soort priem (icepick) kleine gaatjes worden geboord in het bot. Hierbij komt bloed met stamcellen vrij die een kraakbeendefect kunnen laten dichtgroeien met een littekenweefsel wat lijkt op het originele kraakbeen.
Wie is Marie-Anne?
Marie-Anne, 48 jaar is getrouwd en moeder van drie dochters. Ze heeft een serieus kraakbeenprobleem. Het is ooit begonnen na een ski-ongeluk, maar erfelijke factoren en factoren waar de medici nog steeds niet veel over weten spelen ook een rol. Om de week blog ze over haar (patchwork)gezin, de zorg in Nederland en haar knie, waaraan ze onlangs voor de negende keer is geopereerd.
