Home
Gelukkig
Life
Petra werd misbruikt door twee ‘paragnosten’

Petra werd misbruikt door twee ‘paragnosten’

15 september 2023

(Machts)misbruik in de spirituele hoek komt niet alleen voor in omvangrijkere sekten, maar vind je ook bij individuele paranormale genezers en mediums. Het overkwam Petra. Aan Santé vertelt ze haar verhaal.

“Ik was op dat moment een kwetsbare vrouw en zij waren een warme deken. Dat het dit echtpaar niet om mij was te doen, maar om macht en geld, zag ik later pas, toen ik er middenin zat en de puzzelstukjes in elkaar vielen. Ik leerde Marit en Steef kennen via mijn broer. Ze maakten diepe indruk op me. Ik vond ze warm, betrokken en open. Bijzondere mensen met diepgang. Tijdens etentjes legden ze me in de watten en voerden we vertrouwelijke gesprekken. Ik was destijds begin dertig, had een drukke baan als kinderergotherapeute, twee relaties achter de rug en een kinderwens. Ik was bezig met zingevingsvragen en geïnteresseerd in spirituele zaken zoals reiki, en zij konden daar veel over vertellen.

Zwakke plekken

We bouwden in korte tijd een band op. Ze gaven me liefdevolle aandacht, ik voelde me gekoesterd en begrepen. Achteraf zeg ik: dit was voor hen het voorwerk. Toen het slecht met me ging, kenden ze mijn zwakke plekken en konden ze toeslaan. Ik kreeg een auto-ongeluk met als gevolg een whiplash met veel restverschijnselen, zowel fysiek als mentaal. Ik was niet in staat om te werken, had veel pijn, kon me slecht concentreren en voelde me emotioneel niet stabiel. Toen ik ook nog eens door mijn rug ging, zat ik er flink doorheen. Op dat moment stonden Marit en Steef voor de deur. Ze stelden voor dat ik een tijdje bij hen in huis kwam wonen. Om tot rust te komen, om mezelf terug te vinden. Ik was verrast, vond het een fijn idee. Ik trok bij hen in en aanvaardde dankbaar hun steun.

Mijn herstel

Marit vertelde me over gesprekken die ze voerde met haar ‘gidsen’. Ik vond dat interessant. De gidsen van Marit hadden ook mij wat te vertellen, zo bleek. Om echt te herstellen moest ik aan mezelf werken. Zo moest ik meer stilstaan bij gebeurtenissen in mijn leven en regelmatig serieus mediteren. Marit leerde me hoe ik met oefeningen de stilte in mijzelf kon opzoeken. In het begin voelde het goed, maar op den duur kantelde er iets. Kritiek werd harder en adviezen werden dwingender. Marit en Steef praatten op me in: je bent jezelf niet. Je ziet er niet uit. Je vindt zo nooit een partner. Je moet niet meer naar je werk gaan, dat is niet goed voor je. Je kunt maar beter geen contact met je ouders te hebben. Ze lieten me bovendien steeds vaker voor kosten opdraaien. Er verdween een mooie shawl uit mijn kast, mijn dure jas werd ingepikt. Op een middag zat ik rustig op een stoel te mediteren en kreeg ik van Marit opeens een harde pets tegen mijn hoofd. ‘Je bent verkeerd bezig,’ snauwde ze me toe. Ik schrok ervan, wat was dit?

Demonen uitdrijven

Ik liet de voorvallen passeren. Ik stond door de whiplash en de rugpijn niet in mijn kracht en was niet in staat tot een weerwoord. Toen de emotionele druk veranderde in regelrechte intimidatie en zelfs bedreiging, drong tot me door: ik moet hier weg. Ze vroegen me flinke bedragen van mijn spaarrekening te halen. Ze dreigden mijn kat te verbranden omdat er een heks in zat. Met mijn moeder en broer zou het niet goed aflopen als ik niet harder aan mezelf werkte. Er kwamen nog twee andere vrouwen in het huis wonen, bij wie op een gewelddadige manier ‘demonen werden uitgedreven’. Machteloos moest ik toekijken hoe Steef op deze vrouwen inbeukte, een blik van wellust op zijn gezicht. Maar Steef en Marit lieten me niet gaan. Vier keer probeerde ik te vluchten, waarvan drie pogingen zijn mislukt.

Doodsbang was ik

De eerste keer grepen Marit en Steef me bij de deur vast en smeten me alle kanten op. ‘Jij gaat hier niet weg, we moeten jou tegen jezelf beschermen!’ Ze pakten mijn tas af, waarin mijn auto- en huissleutels, paspoort en geld zaten. ‘Ga dan,’ zeiden ze. Maar zonder die spullen kon ik nergens heen. Doodsbang was ik voor deze mensen. Verdoofd en verward liep ik als een zombie door het huis. Mijn ouders of iemand anders bellen, kon niet, want Steef en Marit lieten me geen moment alleen. Bovendien durfde ik niet, uit schaamte. Hoe moest ik iemand ooit uitleggen waarin ik was beland?

Dieptepunt

Het dieptepunt kwam na een maand of acht. ’s Avonds aan tafel, zonder aanleiding, werd ik zo erg in elkaar geslagen dat het bloed uit mijn lijf liep. Ik zakte verbijsterd op de grond en besefte: als ik hier niet snel wegkom, ga ik hier dood. De volgende dag wist ik op een onbewaakt ogenblik, met alleen mijn handtas, het huis uit te glippen. In blinde paniek ben ik in mijn auto gestapt. Ik overwoog naar Italië te rijden, maar dat leek me niet ver genoeg. Ik ging naar Schiphol en kocht van mijn laatste geld een vliegticket naar Nieuw-Zeeland, waar mijn oom en tante wonen. Die schrokken zich dood toen ze me mijn blauwe plekken, vermagerde lichaam en holle blik zagen. ‘Je was als een kind dat is gevlucht uit een concentratiekamp,’ zeiden ze later. In Nieuw-Zeeland knapte ik op en lukte het om wat afstand te nemen. Het was vreselijk wat er was gebeurd, maar ik besefte ook dat ik weer terug moest naar Nederland om mijn leven weer op te pakken. Ik trok een tijdje in bij mijn ouders en begon met hun steun een rechtszaak tegen Marit en Steef, die me in totaal zo’n dertigduizend gulden hadden afgetroggeld. Ik kreeg boze telefoontjes en brieven, ze postten in de straat en mijn vader vond peuken van Steef in zijn achtertuin, maar uiteindelijk, nadat duidelijk werd dat ze de rechtszaak hadden verloren en het geld moesten terugbetalen, lieten ze me met rust.

De rekening kwam later

Eindelijk kwam ik op adem. Ik ging weer aan het werk, vond een ander huis, hernam mijn sociale leven. Ik had de gebeurtenissen achter me gelaten. Dacht ik. Na tien jaar kreeg ik de rekening gepresenteerd. Opeens barstte een tsunami van gevoelens los, die werd getriggerd door de autoritaire houding van een teamcoördinator op mijn werk. De stemverheffing waarmee hij tegen me sprak, riep weggestopte herinneringen tot leven. Ik raakte overspannen en alle pijn en verdriet uit die periode kwamen boven. Met hulp van een psycholoog ging ik beseffen hoezeer Marit en Steef mij hadden gemanipuleerd. Ik had een muur om mezelf opgetrokken, om de angst en de vernedering niet te hoeven voelen. Die overlevingsstrategie had ik eigenlijk nooit opgegeven. Intussen heb ik mijn zelfvertrouwen terug en voel ik me weer een sterke vrouw, die ook in staat is om zachtheid en vertrouwen toe te laten.

Kwetsbaar

Dat ik me zo kon laten misbruiken door dit echtpaar, was moeilijk om te aanvaarden. Maar ik besef nu hoe vatbaar een mens kan zijn voor verkeerde invloeden in een kwetsbare periode van zijn leven. Van spirituele en paranormale zaken moest ik jarenlang niets hebben, maar daar kan ik nu weer voor openstaan, zowel privé als in mijn werk. Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde, al scheid ik heel bewust het kaf van het koren. Niemand mag zijn gaven of krachten misbruiken en betrokkenheid moet er altijd zijn vanuit het hart en uit vrije wil. Het zinnetje ‘je moet aan jezelf werken’, daar griezel ik nog steeds van. Dan word ik fel en komt er maar één ding in me op: ik ben goed zoals ik ben.”